3.

Kiedy obudziła się następnego dnia, poczuła jak boli ją gardło i przechodzą ją dreszcze. Prędko złapała telefon i zadzwoniła do swojego przełożonego, że nie będzie dzisiaj na praktykach, gdyż źle się czuje i nie chciałaby narażać pacjentów. Ten oczywiście przytaknął i dał jej parę dni wolnego.

Ze spokojną głową wróciła do łóżka. Włączyła telewizor i tępo patrzyła się w niego.

Po chwili jednak wstała i udała się do kuchni by wciąć leki na przeziębienie. Uprzednio oczywiście jedząc nie za wielkie śniadanie. Wróciła do pokoju i szczelnie okryła się kołdrą. Oglądała jakąś brazylijską  telenowelę.

*

- Dzień dobry, jest może Rita Cortez? – spytał wysoki blondyn w szpitalnej recepcji. Uśmiechnął się szeroko. Jedna z pielęgniarek spojrzała na niego i pokręciła głową.

- Coś chciał pan jej przekazać? – spytała i już wyjmowała z szuflady kartkę papieru i długopis.

- Nie, to nic ważnego. Mogłaby pani tylko powiedzieć, że byłem? – spojrzał na nią i tym razem delikatnie się uśmiechnął.

Ona tylko przytaknęła. Nawet nie musiał się przedstawiać, pielęgniarka go znała  z meczy i z wczorajszego dnia.

 -Dziękuję bardzo. Do widzenia –pożegnał się i wyszedł ze szpitala przez rozsuwane drzwi.

Było mu trochę smutno, że nie zastał jej  w pracy.

‘ Może jej się coś stało?

Wzruszył ramionami i szedł przed  siebie z głową spuszczoną i patrzącą się pod nogi.

*

Właśnie przysypiała, kiedy zadzwonił telefon. Przeklęła w myślach kogoś kto właśnie dzwonił.

Wypełzła spod kołdry i odebrała telefon.

- Słucham? – spytała z chrypką.

- Cześć Rita, jak się czujesz?- spytała Cristie, jedna z pielęgniarek w szpitalu. Były dobrymi koleżankami, dobrze się rozumiały od samego początku.

- Przeziębiłam się – kaszlnęła

- To źle, bo mam dla ciebie wiadomość – odpowiedziała prędko. Usłyszała w jej głosie podekscytowanie.

- Tak?

- Ten twój pacjent, którego wczoraj zszywałaś…przyszedł dzisiaj i pytał się o ciebie !

Rita nie mogła uwierzyć…

‘Ale jak?

- Naprawdę? – nie mogła uwierzyć.

- Tak, przyszedł, spytał się  ciebie, a gdy odpowiedziałam mu, że Ciebie nie ma, to spytał się czy mogłabym ci powiedzieć, że był.

- Nie wierzę… - to była jedyna odpowiedź, na którą było ją teraz stać.

- Ja Ci od wczoraj już mówiłam, że coś jest na rzeczy! – dalej mówiła podekscytowana pielęgniarka.- No ale dobra, nie przeszkadzam ci już. Regeneruj się, kuruj i szybko wracaj!

- Dzięki, do usłyszenia. – znów kaszlnęła.

Rozłączyła się i odłożyła telefon na stolik.

Wzięła na ręce swojego królika i przytuliła go.

‘ To niemożliwe.

- Chodź moje maleństwo. Jak już wstałam to zmienię ci ściółkę. – ubrała gruby szlafrok i wzięła klatkę do kuchni z pokoju. Wypuściła królika a sama wzięła się za porządki.

Po dwudziestu minutach skończyła robić przy klatce. Zaniosła ją do pokoju i zaczęła biegać za królikiem, który jak na złość jej uciekał jak była już blisko.

- Puppy, błagam cię. Nie chce mi się za tobą biegać cały dzień! – mówiła.

Królik jak zaczarowany, usiadł w jednym miejscu i czekał. Dziewczyna go złapała i przytuliła do siebie.

- Normalnie cię za to kocham!

_____

wieeeeem, nudy i to cholerne. Ale muszą być czasem takie odcinki by potem było lepiej! :D Krótko, bo krótko... ale jak mówiłam, czasem tak musi być :D

Ale mam nadzieję,że się jakoś spodobał? Proszę o komentarze bo to naprawdę ogromna motywacja!:)

Chciałam Was również poinformować o tym, że narodził się w mojej głowie już kolejny pomysł na opowiadanie. Będzie ono krótkie ( 6 odcinków + prolog i epilog) www.hacia-el--sol.blogspot.com

Może na dniach coś wstawię? Bo w końcu jest napisany od początku do końca xD

Pozdrawiam :*