5.

Dostała kolejny przypadek, starała się skupić na bloku operacyjnym lecz była trochę rozkojarzona po spotkaniu z Fernando.

- Panno Cortez – usłyszała od przełożonego. Spojrzała na niego mówiąc ciche ‘tak?’

-  Proszę przytrzymać tutaj – wskazał

Dziewczyna posłusznie wykonała polecenie i po niespełna pół godzinie operacja się skończyła.

- Już jest pani wolna – powiedział do niej Jaun Garcia. – Odwaliła pani dobrą robotę – dopowiedział i spojrzał na nią z uśmiechem.

Jeżeli już chwalił, to musiała być naprawdę świetna robota.

- Dziękuję bardzo – spojrzała na niego, uśmiechnięta. Taka pochwała z jego ust naprawdę poprawiła jej morale.

Poszła do socjalnego, tam się przebrała i żegnając się z koleżanką, wyszła i udała się do domu.

‘ Czas na szykowanie uważam za otwarty! – pomyślała jak tylko weszła do domu.

Rzuciła torebką gdzieś w kąt przedpokoju, zdjęła pośpiesznie buty i płaszcz. Udała się do swojego pokoju i otworzyła szeroko szafę.

- Matko, co ja mam ubrać? – spytała sama siebie. Odwieczny problem kobiet.

Zaczęła wyciągać wszystkie swoje ulubione i ładne sukienki.

Brała dwie, po jednej w każdą dłoń i stanęła przed lustrem. Przymierzała każdą.

Większość sukienek odrzuciła i wygrała jedna – beżowa.

Stwierdziła że jest najodpowiedniejsza na ten wieczór.

Przekopała całą szafę w poszukiwaniu czarnych szpilek.

Kiedy je znalazła, poszła do kuchni. Zrobiła sobie kakao, które pośpiesznie wypiła. Następnie poszła do łazienki i tam zrobiła delikatny makijaż.

Spojrzała na zegarek.

- Dziewiętnasta trzydzieści- mruknęła. – Czas się zbierać.

Dolała królikowi wody do buteleczki i dosypała jedzenia do miski.

Wyszła z mieszkania, zamykając go na dwa zamki.

Casa Lucio  - pomyślała.

Miała tam niedaleko, więc przeszła się pieszo.

Po piętnastu minutach doszła na miejsce.

Rozglądała się w poszukiwaniu piłkarza. Kiedy go dostrzegła kącki jej ust mimowolnie się uśmiechnęła.

Podeszła do niego, mówiąc nieśmiało ‘ Witaj ‘

- Cześć – odpowiedział i uśmiechnął się szeroko. – Wchodzimy?

Ona z uśmiechem przytaknęła.

On przepuścił ją przodem, jak na dżentelmena przystało. Zajęli stolik, najmniej rzucający się w oczy.

- Pięknie tu – powiedziała. Restauracja  była utrzymana w kolorach beżu i czekoladowego brązu.

- Słucham państwa – spytał kelner

- Ja poproszę dorsz w pomidorami – powiedziała i zamknęła kartę dań.

- Ja wezmę Paellę  - odpowiedział Fernando i wręczył dwie karty kelnerowi.

- Coś do picia?

- Tak, czerwone wino – dopowiedział piłkarz i spojrzał na blondynkę.

- Proszę chwilę poczekać – kelner odszedł od stolika, tym samym zostawiając Fernando i Ritę samych.

- Dlaczego mnie szukałeś?  - spytała dziewczyna, patrząc mu prosto w czekoladowe tęczówki.

- Serce mi podpowiadało – puścił jej oczko.

-Nie powinieneś teraz trenować w klubie, czy coś? – w tym momencie kelner nalał do kieliszków czerwone wino.

- Nie, mam miesiąc wolnego – odpowiedział, podnosząc kieliszek do góry – Za spotkanie.

Dziewczyna poszła w ślady Fernanda.

- Trenujesz w Realu Madryt ? – spytała. Lubiła piłkę nożną, ale oglądała zazwyczaj rozgrywki między krajowe a nie klubowe.

Blondyn się tylko zaśmiał i pokręcił przecząco głową.

-  Trenuje w Londynie. Chelsea Londyn – powiedział cicho. Nie chciał wzbudzać sensacji swoim pobytem.

Po kilku minutach, kelner przyniósł dania.

Powiedzieli sobie ‘smacznego’ i dalej rozmawiali.

______

pewnie nudno i pod sam koniec dużo dialogów... chyba mi odcinek nie wyszedł, prawda?